هیئت فقط محل سینه زدن و گریه کردن و ابراز احساسات نیست ، اگر چه ممکن است خیلیها فقط به این منظور در هیئت ها شرکت کنند . شور و معنویت می تواند تنها یکی از پیامد های هیئت باشد ، در کنار این شور ، معرفت و آموختن و سینه چاک شدن اولویت اول است .
جایی که هر هفته یادمان می آورد منتظریم ! قرار است کسی بیاید ، جایی که کمکمان می کند چشم بر خواب غفلت نسپریم ، جایی که یادمان می آورد کسی پشت پرده است که قرار است بیاید .
گاهی که اشکی ریخته می شود ، چون فهمیده ایم که جفاکاریم ، چون فهمیده ایم که تنهاییم ! گاهی که شور می گیریم چون از کسلی و بی توجهی به ستوه آمده ایم ، عشق لبریز شدن داریم ، اشک و شور احساسی است که نتیجه آن معرفت است .
آنجا اگر اوصاف عباس گفته می شود نه تنها برای گریه کردن نیست بلکه برای عباس شدن است ، یادمان می آورد حسین زمان عباس می خواهد ، او هم چشم انتظار است ، چشم انتظار عباس ها .
نوشته شده توسط : برو بچه های هیئت روضه العباس دزفول